|
|
Samochodem
Samochód nazywa się po duńsku "BIL" .
Drogi są dobrze utrzymane i dobrze oznakowane. Nie ma wątpliwości która droga jest podporządkowana, a która główna, ponieważ znaki trójkąta, podporządkowania, namalowane są na każdym skrzyżowaniu dróg (tzw. "zęby rekina" -hajtænder). Jazda jest bezpieczna zarówno w dzień jak i w nocy. Asfaltową drogą można dojechać do każdej wsi i wystarczy tylko szczegółowa mapa Danii, żeby bez obawy wyruszyć na własną rękę w najbardziej odległe zakątki kraju.
Dozwoloną prędkością jazdy w terenie zabudowanym jest 50 km/godz., na drogach wiejskich i krajowych 80 km/godz., na autostradach 110 km/godz. W miejscach, gdzie są dozwolone inne prędkości, należy dostosować się do znaków drogowych. Kontrola drogowa jest efektywna (zdjęcia z numerem rejestracyjnym samochodu i prędkością rejestrowane są w elektronicznej kartotece policji) i kary za przekroczenie szybkości bardzo wysokie. Można natomiast prowadzić samochód po wypiciu tzw. jednego kieliszka alkoholu, np. jednego piwa (0,33 l), jednego kieliszka wina, czy jednego małego kieliszka wódki. Jest to taki domowy sposób określenia nietrzeźwości, ale trzeba pamiętać, że dopuszczalny wskaźnik alkoholu we krwi wynosi 0,5 promila.
Przed przyjazdem do większego miasta rozsądnym rozwiązaniem jest zaopatrzenie się w szczegółowy plan miasta i przestudiowanie go pod kątem znalezienia parkingu i dojazdu do niego. W centrum np. Kopenhagi, Aarhus jest wiele jednokierunkowych ulic, które mogą przysporzyć turyście trochę kłopotu. W centrach dużych miast z reguły trzeba znaleźć miejsce na parkingu płatnym lub zatrzymać się na parkingu o ograniczonym czasie parkowania. W mniejszych miastach parkingi są bezpłatne, ale w śródmieściu mogą mieć ograniczenie czasowe nawet do 1/2 godziny. Zawsze można znaleźć parking, gdzie nie ma ograniczenia postoju w odległości kilkunastu minut spacerem od centrum. Kontrolerzy parkingowi sprawdzają czas parkowania samochodów. Do odczytywania czasu postoju służą przyklejone od wewnątrz na szybie samochodu małe plastikowe zegary. Po zaparkowaniu samochodu, należy wskazówki zegara ustawić zgodnie z czasem rozpoczęcia parkowania. Zegar można kupić na każdej stacji benzynowej. Przepisów tych należy przestrzegać, ponieważ wysoka kara pieniężna może popsuć każdy urlop.
Pociągiem
Pociąg nazywa się po duńsku "TOG" .
Pociągiem można podróżować po Półwyspie Jutlandzkim, po wyspach: Fionii, Zelandii, Lolland i Falster. Z Kopenhagi na Zelandii można bezpośrednim pociągiem przez Fionię dojechać do Aalborga, miasta leżącego w północnej Jutlandii. Po zbudowaniu mostu między Fionią i Zelandią znacznie skrócił się czas jazdy pociągiem dalekobieżnym. Duńskie Koleje Państwowe (DSB) konkurują z powodzeniem z krajowym ruchem samolotowym.
Turyści podróżujący po Danii w grupach mogą skorzystać z oferty zniżek, które oferuje DSB.
Autobusem
Autobus nazywa się po duńsku "BUS" .
Autobusy docierają również tam, gdzie nie ma połączeń pociągowych. Bilety kupuje się u konduktora albo na dłuższe trasy w biurach podróży ( REJSEBUREAU ).
Promy i mosty
Prom nazywa się po duńsku "FÆRGE" . Most nazywa się "BRO".
Zamieszkałe wyspy Danii mają swoje połączenia promowe "z resztą świata" duńskiego. Promy kursują tam i z powrotem zgodnie z rozkładem ich jazdy. Przewożą one mieszkańców i turystów, ich samochody i rowery, autobusy. Promem codziennie dociera poczta do stałych mieszkańców wysp. Wiele połączeń promowych między wyspami zostało już zastąpione połączeniami mostowymi. Do 1998 roku pływały promy między Fionią i Zelandią, największymi wyspami Danii. Podróż trwała około godziny. Teraz tę samą odległość pokonuje się samochodem w ciągu 12 min. jadąc po Storebæltsbroen, najdłuższym moście w Danii (18 km) i jednym z najdłuższych połączeń mostowo-tunelowych na świecie.
Wszystkie przejazdy promami i tylko jeden przejazd po moście ( między Zelandią i Fionią) są płatne.
Rowerem
Rower nazywa się po duńsku "CYKEL" .
Dania jest wymarzonym krajem dla rowerzystów. Duńczycy używają rower jako środek lokomocji, którym dojeżdżają do szkoły, do pracy. Duńczycy posiadają kilka razy więcej rowerów niż samochodów. W celu łatwego poruszania się rowerem i dla bezpieczeństwa cyklistów zrobiono wiele tysięcy km ścieżek rowerowych. Ścieżki są oznakowane i często mają nawierzchnię w kolorze czerwonym lub niebieskim. Jazda rowerem jest bezpieczna zarówno na drogach w miastach jak i poza terenami zabudowanymi.
Rowerzysta ma swoje prawa i obowiązki. Na drogach, które są wspólnie używane przez samochody i rowery kierowcy mają szczególny obowiązek zachowania ostrożności w stosunku do tzw. "miękkiego kierowcy", czyli rowerzysty. Rowerzysta porusza się zawsze tylko po prawej stronie drogi, nie wjeżdża między samochody. Przy skręcie samochodu na skrzyżowaniu dróg w prawo pierwszeństwo ma rowerzysta, który może pojechać prosto lub w prawo. Jeśli rowerzysta ma do wykonania skręt w lewo, musi to zrobić w dwu etapach: najpierw rowerzysta musi pojechać prosto do prawej strony drogi poprzecznej, poczekać na zmianę świateł i dopiero włączyć się do ruchu.
Do obowiązku rowerzysty należy pokazanie zmiany kierunku jazdy w prawo poprzez wyciągnięcie ręki w prawo oraz pokazanie chęci zatrzymania się poprzez podniesienie ręki do góry.
Statywy do parkowania rowerów ustawione są w wielu punktach miasta. Na pewno można je znaleźć przy dworcu kolejowym, przy ratuszu, bibliotece, przy supermarketach. Pozostawienie roweru na parkingu wymaga jego zamknięcia.
W przypadku zepsucia się roweru podczas wycieczki należy tylko dostać się do najbliższej miejscowości, żeby znaleźć warsztat, który naprawi rower.
W punktach informacji turystycznej "TURISTBUREAU" / "TURISTKONTOR" lub w bibliotece publicznej "BIBLIOTEK" można dostać mapki miast i okolic z zaznaczonymi ścieżkami rowerowymi.
Komunikacja miejska
Każde miasto ma swój system komunikacji miejskiej. Generalnie jest to komunikacja autobusowa. Ponadto w Kopenhadze i jej okolicy bardzo dobrze funkcjonuje podmiejska kolej, i można też skorzystać z miejskiej komunikacji rowerowej żółtych rowerów.
Pieszo
7 314 km piasczystych plaż otaczających 405 wysp i długi półwysep pozwala na znalezienie "swojego zakątka" nad morzem.
Spacerując można odkrywać uroki duńskich wybrzeży i małych rybackich osiedli nad samym morzem, można też przemierzyć piechotą mniejszą wyspę wzdłuż i wszerz.
W miastach system centralnych ulic przeznaczonych tylko do ruchu pieszego, "GÅGADE" pozwala na spokojną przechadzkę po mieście, kupno podarunku, zachęca do odpoczynku w kawiarni przy filiżance kawy lub szklance dobrego duńskiego piwa.
|
|
