Gedser Odde, najdalej na południe wysuniętym punktem Danii
Photo by Benjamin Blättler on Unsplash

Wyspy Lollandia i Falster otoczone są wodami Bałtyku.
Wyspy leżące na południe od Zelandii nazywane są przez Duńczyków Wyspami Morza Południowego. Oprócz Lollandii i Falster do tej grupy wchodzi wyspa Møn i 40 innych mniejszych wysp, z których 11 jest zamieszkałych.

Lollandia jest płaską wyspą. Najwyższe wzniesienie dochodzi do 30 m. W krajobrazie wyspy najbardziej charakterystyczne są bardzo duże połacie pól uprawnych i często pojawiające się małe obszary leśne.
Południowe wybrzeże Lollandii na odcinku 60 km zostało umocnione przy pomocy systemu tam. W miejscach, gdzie przed tamami znajdują się ładne plaże, powstały kolonie domów letnich.
Na południe od miasta Maribo znajduje się skupisko kilku jezior, których obszar przekracza 900 ha.

Falster jest podobna do Lollandii. Jednak jej krajobraz jest bardziej pagórkowaty, a wysokość najwyższego wzniesienia wynosi 44 m.
W południowo-wschodniej części wyspy leżą jedne z najładniejszych plaż wschodniej Danii.
Południowy cypel wyspy, Gedser Odde, jest najdalej na południe wysuniętym punktem Danii .

Najstarsze ślady osadnictwa na Lollandii i na Falster pochodzą z epok kamienia, brązu i żelaza. Przykładem mogą być najstarsze i najlepiej zachowane w Danii groby komorowe w Halskov Vænge na Falster.
Na Lollandii w średniowieczu i w czasach renesansu władza należała do szlachty. Zarówno król jak i poddani musieli respektować tzw. "Warunki Lollandii", które tamtejsza szlachta ustanowiła w 1446 roku. Te uwarunkowania sprawiły, że do dzisiaj na wyspie przeważają duże majątki ziemskie.
Falster natomiast była własnością korony i była przeznaczona jako dożywocie dla królowej-wdowy. Ostatnia królowa, zamieszkująca zamek Nykøbing Slot, umarła w 1714 roku. Następnie majątek został rozparcelowany i sprzedany właścicielom ziemskim i po roku 1766 również chłopom pańszczyźnianym.
W 1872 roku obie wyspy bardzo ucierpiały z powodu powodzi. Stan wody podniósł się o 3,5 m. Parlament ustanowił prawo o pomocy państwa przy budowie systemu tam na wybrzeżach Lollandii i Falster.
W latach 1890 do 1914 na Lollandię i Falster przyjeżdżało bardzo dużo robotników sezonowych z Polski. Były to głównie młode kobiety z Galicji, które pracowały przy uprawie buraków cukrowych. Pomnik, rzeźba dwu polskich dziewcząt tzw. "buraczarek" stoi w mieście Sakskøbing na Lollandii.

Najstarszymi miastami na Lollandii i Falster są: Maribo, Nakskov, Nykøbing Falster, Sakskøbing.

Na wyspach rolnictwo i rybołówstwo odgrywa najważniejszą rolę. Przemysł i rzemiosło jest słabo rozwinięte.

(Kliknij na punktach miast lub na sąsiednich regionach)

Maribo. - Nakskov .- Nykøbing Falster. - Nysted. - Rødby. - Sakskøbing. - Stubbekøbing.