W Danii, jak i w całej Skandynawii można się swobodnie porozumieć po angielsku i niemiecku. Duńczycy bardzo lubią używać obce języki.
Wymowa duńskich głosek jest trudna dla cudzoziemców z grup językowych innych niż języki germańskie. Duńczyk zawsze rozpozna cudzoziemca, który nauczył się mówić po duńsku w wieku dorosłym, i z reguły zada mu pytanie "skąd jesteś?".
Zarówno samogłoski jak i spółgłoski nie zawsze wymawia się tak, jak się pisze.
Są trzy specjalne duńskie samogłoski: Æ, æ, Ø, ø,, Å, å, które można zastąpić dwoma znakami: Ae, ae, Oe, oe i Aa, aa. Z tymi specjalnymi znakami wiążą się często problemy internetowe podobne do problemów z czytaniem polskich tekstów "z ogonkami", kiedy to zamiast znaków literowych pojawiają się "robaczki".
Przy wyszukiwaniu w sieci Internetu wyrazów duńskich, które zawierają specjalne samogłoski æ, ø, å należy je zastąpić formą pisowni: ae, oe, aa. Np: Ålborg należy szukać pod aalborg, Sønderborg pod soenderborg, a Ærø pod aeroe.
Wymowa æ najbardziej podobna jest do wymowy polskiego "e", wymowa ø nie jest podobna do żadnego polskiego dźwięku (ale odpowiada szwedzkiemu lub niemieckiemu " ö "), a å wymawia się tak, jak po polsku "o".